Waarom

Ik zoek momenteel mijn inspiratie in de 17e eeuwse stillevens.
Ik gebruik ook gedeeltes van die stillevens in mijn nieuwe werk. Het kan dus zijn dat er een tulp van Davidsz de Heem of een roos van Bosschaert de Oude verwerkt wordt in mijn bloemstilleven(s).

Ik doe dit niet zomaar. Naast dat de bloemen zich er erg mooi voor lenen om gedrukt op textiel gecombineerd te worden met bloemen in vilt, is er een belangrijkere reden.
In de 17e eeuw werden bloemstillevens geschilderd, omdat bloemen erg duur waren en zeker de buitenlandse bloemen kostten een fortuin. Ze stonden voor een verlangen. De schoonheid van de bloemen en de vergankelijkheid ervan. Iets onbereikbaars voor de gewone 17e eeuwen.
Daarnaast hadden al deze bloemen een betekenis ( zie oa mijn onderzoek in de post hiervoor )

Wanneer we in de 21e eeuw naar onze flora en fauna kijken zien we dat vele soorten, door toedoen van de mens, worden bedreigd.
Niet alleen de bij en vele andere soorten insecten, maar ook grotere diersoorten en planten worden met uitsterven bedreigd. Wie zegt ons dat ze er nog zijn over 10 jaar, behalve misschien in een hortus botanicus of bij een miljardair in een kas.
Welke dieren zullen er nog zijn in de 22e eeuw? En welke plantenrassen.
Gaan we dan weer bloemstillevens en misschien ook wel dierenportretten ophangen omdat ze onbereikbaar zijn geworden in het echt?

Ik maak me best wel zorgen over onze planeet. Zeker wanneer ik weer eens een documentaire van Planet Earth kijk of een artikel lees over onze flora en fauna.
Dus misschien worden mijn bloemstillevens wel ook wel een commentaar naar de wereld van nu en de toekomst die ons te wachten staat.
En misschien komen er ook wel portretten van dieren bij.
Wie weet.

Textiel is ook vergankelijk. Wanneer je dit buiten hangt of in de natuur laat, dan zal het uiteindelijk opgenomen worden in deze natuur.
Het is kwetsbaar en poreus, net als de natuur...

Bloemen

Ik ben begonnen met een onderzoek naar de betekenis van bloemen, om zodoende meer diepgang en gelaagdheid in mijn werk te krijgen.

Mensen en bloemen horen bij elkaar, bij alle menselijke emoties horen bloemen.
In periodes van verdriet en rouw zie je bloemen, maar ook bij feestelijke gebeurtenissen.
De bloem staat symbool voor liefde, vergankelijkheid, vruchtbaarheid, kracht, rust, vrede en zo meer...
De bloem staat symbool voor al het goede en verwijst naar het verloren paradijs.
De 16e eeuwse bloemstillevens, maar ook de flower power-beweging illustreren het verlangen naar een betere wereld.
Bloemen verwelken en zijn daarom het symbool voor vergankelijkheid.
De schoonheid van bloemen heeft mensen altijd bekoort.

In de 16e eeuw werden uitheemse bloemen en planten een begeerd verzamelobject, er werden kapitalen voor betaald. Niet iedereen kon zich dit veroorloven, daarom werden de bloemstillevens erg populair. Kunstenaars gebruikten vaak boeken om de bloemen te tekenenen en schilderen. Zij konden zich de dure bloemen niet permitteren.
Er ontstond interesse in botanie als wetenschap. De 1e botanische geschriften ontstonden evenals de hortus botanicus.

De lelie: reinheid, onschuld en maagdelijkheid
De witte lelie: zuiverheid en reinheid
Staat het meest symbool voor Maria

De roos: schoonheid en liefde
De roos staat symbool voor de liefde, zij was vanwege haar schoonheid aan de godin van de liefde gewijd.
Oorspronkelijk was de roos wit, maar toen Venus haar stervende geliefde, de jager Adonis, te hulp wilde snellen, verwondde zij zich aan de doorn. Er vielen bloeddruppels op de witte bloemblaadjes die daarop rood kleurden. Hiermee kon de bloem de tweeledigheid van de liefde tot uitdrukking brengen. De zoete geur refereert naar de gelukzalige liefde en de doornen staan als waarschuwing: liefde kan ook pijn doen.
Later staat de roos symbool voor Maria ( de hemelse Venus ), ook wel ' de roos zonder doornen '

De lelie: reinheid, onschuld en maagdelijkheid
De witte lelie: zuiverheid en reinheid
Staat het meest symbool voor Maria

Het Lelietje van dalen zou ontsproten zijn uit de tranen van Maria, welke ze vergoot bij het kruis van Jezus.

De zonnebloem: vitaliteit

De anjer: kuisheid, verloving

De lotus:
Het groeien van de lotus in de richting van het licht staat in het Hindoeïsme en Boeddhisme symbool voor de weg die de gelovige moet afleggen om zijn ziel te zuiveren.

De tulp:
Komt uit Turkije, waar velden met bloembollen 'tulipand' werden genoemd, de populairste werd de tulp. Door een verkeerde vertaling is zij zo genoemd en waarschijnlijk geïntroduceerd door een Vlaamse handelaar en botanicus.
' gebroken tulpen': tulpen met gevlamde of gestreepte bloembladeren



'Amoenissimus locus'= een allerliefelijkst oord ( paradijselijke tuin ); alle bloemen in deze tuin refereren naar de liefde

Kinderen zijn als bloemen: onbedorven en onschuldig
Kinderen met een roos verwijzen naar de goddelijke liefde, kinderen met een anjer staan ook symbool voor hoop op eeuwig leven ( in de 17e eeuw was veel kindersterfte )



Bronnen: "Bloemen van Verlangen' van Claudia Schellekes

Nieuw werk

Ik ben al een poosje geleden begonnen met een nieuw idee. Eigenlijk gebaseerd op iets ouds.
Mijn 1e textielcollage was een bloemstilleven. Wanneer ik kijk hoe ik begon en wat ik nu maak dan kan ik zeggen dat daar een behoorlijke ontwikkeling in zit.
Toch hebben bloemen mij altijd getrokken.
Zijn zijn mooi, kwetsbaar, vergankelijk. Ze staan symbool voor allerlei betekenissen en zijn een thema van alle tijden.
Hier wil ik dus iets mee...

Ik heb een aantal boeken opgezocht over bloemstillevens en symboliek. Daar ben ik in begonnen.
En ik heb naar de waarneming ook een bloemstilleven getekend om uit te werken in textiel.
Wat ik al weet. Het wordt groot, groots. Ik wil dat het een groot, lang werk wordt in textiel.
En het moet schilderachtig lijken. Wellicht met een druktechniek er bij. Ik heb een zeefje gemaakt inmiddels om evt te gebruiken in het werk.
Kortom lekker bezig dus.

Hoewel de vaart er nog niet zo in zit. Met een baby en 2 grote kids en mijn werk als docent schiet werken in mijn atelier er momenteel vaak bij in.
Enfin, vandaag een paar uur kunnen werken. En eenmaal weer begonnen is het vaak ook makkelijker om tussendoor een uurtje te pakken...

Artkitchen

Vandaag start ik de blog Artkitchen.

Artkitchen is bedoeld om te inspireren en om geïnspireerd te raken.
Ik zal deze vreemde zin even nader omschrijven.

Voor mij werkt een blog verhelderend. Wanneer ik bezig ben in mijn atelier maak ik allerlei keuzes, experimenteer ik, denk ik na. Soms doe ik zomaar wat, soms voer ik iets uit wat ik al heel lang wilde maken. Soms is mijn bezoek in mijn atelier vluchtig, een andere keer neem ik de tijd.
Soms ben ik er in gedachten.
Voorwaarde om te kunnen werken en iets te maken wat er toe doet, is dat ik geconcentreerd kan werken.
Ook nadenken over het waarom hoort daar dus bij.

Door een blog bij te houden kan ik afstand nemen van mijn werk, van wat ik daar allemaal maak in mijn atelier.
Daar waar ik mij helemaal kan verliezen in wat ik maak.
Daarom werkt een blog voor mij inspirerend. Ik noteer wat ik doe, neem even afstand. Houd bij wat ik zie, vindt, maak. Als een soort schetsboek.

En inspireren is wat ik graag doen. Anderen inspireren door mijn werk, of wat ik doe.
Wellicht brengt het de lezer ook weer op andere gedachten of nieuwe inzichten. Dat zou natuurlijk geweldig zijn. Of vind je 't gewoon leuk om mee te lezen of te bekijken. Of misschien vind je 't ook wel helemaal niet interessant, maar dan klik je vast wel verder.
Dat maakt niet uit.

Ik doe dit voornamelijk om egoïstische redenen. Gewoon omdat het werkt voor mij, ik wil documenteren wat ik doe. Om uiteindelijk steeds beter te worden in wat ik doe. Om mijn keuzes te overzien, kritisch te blijven, dat soort dingen.
En wanneer een kijkje in mijn keuken jou ook inspireert dan geeft mij dat een goed gevoel.
Dan heeft het niet alleen zin voor mij, maar ook voor jou.
Kunst verbindt, dat is het mooiste dat er is.
En wie weet maak ik wel werk dat goed genoeg is, dan is het ook fijn om te weten hoe het is begonnen...