Ik gebruik ook gedeeltes van die stillevens in mijn nieuwe werk. Het kan dus zijn dat er een tulp van Davidsz de Heem of een roos van Bosschaert de Oude verwerkt wordt in mijn bloemstilleven(s).
Ik doe dit niet zomaar. Naast dat de bloemen zich er erg mooi voor lenen om gedrukt op textiel gecombineerd te worden met bloemen in vilt, is er een belangrijkere reden.
In de 17e eeuw werden bloemstillevens geschilderd, omdat bloemen erg duur waren en zeker de buitenlandse bloemen kostten een fortuin. Ze stonden voor een verlangen. De schoonheid van de bloemen en de vergankelijkheid ervan. Iets onbereikbaars voor de gewone 17e eeuwen.
Daarnaast hadden al deze bloemen een betekenis ( zie oa mijn onderzoek in de post hiervoor )
Wanneer we in de 21e eeuw naar onze flora en fauna kijken zien we dat vele soorten, door toedoen van de mens, worden bedreigd.
Niet alleen de bij en vele andere soorten insecten, maar ook grotere diersoorten en planten worden met uitsterven bedreigd. Wie zegt ons dat ze er nog zijn over 10 jaar, behalve misschien in een hortus botanicus of bij een miljardair in een kas.
Welke dieren zullen er nog zijn in de 22e eeuw? En welke plantenrassen.
Gaan we dan weer bloemstillevens en misschien ook wel dierenportretten ophangen omdat ze onbereikbaar zijn geworden in het echt?
Ik maak me best wel zorgen over onze planeet. Zeker wanneer ik weer eens een documentaire van Planet Earth kijk of een artikel lees over onze flora en fauna.
Dus misschien worden mijn bloemstillevens wel ook wel een commentaar naar de wereld van nu en de toekomst die ons te wachten staat.
En misschien komen er ook wel portretten van dieren bij.
Wie weet.
Textiel is ook vergankelijk. Wanneer je dit buiten hangt of in de natuur laat, dan zal het uiteindelijk opgenomen worden in deze natuur.
Het is kwetsbaar en poreus, net als de natuur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten